Produkte
Lifecosm CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab Testst Kit
Hondehartwurm Ag/Anaplasma Ab/Ehrlichia canis Ab toetsstel
| Katalogusnommer | RC-CF29 |
| Opsomming | Opsporing van honde-Dirofilaria immitis-antigene, Anaplasma-teenliggaampies, E. canis-teenliggaampies binne 10 minute |
| Beginsel | Eenstap-immunochromatografiese toets |
| Opsporingsteikens | CHW Ag : Dirofilaria immitis antigene Anapalsma Ab : Anaplasma teenliggaampiesE. canis Ab : E. canis teenliggaampies |
| Voorbeeld | Honde se volbloed, plasma of serum |
| Leestyd | 10 minute |
| Hoeveelheid | 1 boks (stel) = 10 toestelle (Individuele verpakking) |
| Inhoud | Toetsstel, bufferbottel en weggooibare drupper |
| Berging | Kamertemperatuur (teen 2 ~ 30 ℃) |
| Vervaldatum | 24 maande na vervaardiging |
| Versigtigheid | Gebruik binne 10 minute na openingGebruik die gepaste hoeveelheid monster (0.01 ml van 'n drupper) Gebruik na 15~30 minute by kamertemperatuur indien dit onder koue toestande gestoor word. Beskou die toetsuitslae as ongeldig na 10 minute |
Inligting
Volwasse hartwurms groei 'n paar duim lank en woon in die pulmonale arteries waar dit genoeg voedingstowwe kan kry. Die hartwurms binne-in die arteries veroorsaak inflammasie en vorm hematoom. Die hart moet dan meer gereeld as voorheen pomp namate die hartwurms in getal toeneem en die arteries blokkeer.
Wanneer infeksie vererger (meer as 25 hartwurms bestaan in 'n hond van 18 kg), beweeg die hartwurms na die regteratrium en blokkeer die bloedvloei.
Wanneer die aantal hartwurms meer as 50 bereik, kan hulle beset word
atriums en ventrikels.
Wanneer die hond met meer as 100 hartwurms in die regterkant van die hart besmet word, verloor dit die funksie van die hart en sterf uiteindelik. Hierdie noodlottige
Die verskynsel word "Kaval-sindroom" genoem.
Anders as ander parasiete, lê hartwurms klein insekte wat mikrofilaria genoem word. Mikrofilaria in muskiete beweeg in 'n hond in wanneer die muskiet bloed van die hond suig. Die hartwurms wat vir 2 jaar in die gasheer kan oorleef, vrek as hulle nie binne daardie tydperk na 'n ander gasheer beweeg nie. Die parasiete wat in 'n dragtige hond woon, kan die embrio besmet.
Vroeë ondersoek van hartwurms is baie belangrik om hulle uit te skakel. Hartwurms gaan deur verskeie stappe soos L1, L2, L3, insluitend die oordragstadium deur muskiete om volwasse hartwurms te word.
Hartwurms in muskiete
Mikrofilaria in muskiete ontwikkel tot L2- en L3-parasiete wat honde binne 'n paar weke kan besmet. Die groei hang af van die weer. 'n Gunstige temperatuur vir die parasiet is bo 13.9℃.
Wanneer 'n besmette muskiet 'n hond byt, dring mikrofilaria van L3 die vel binne. In die vel groei die mikrofilaria vir 1~2 weke tot L4. Nadat dit vir 3 maande in die vel vertoef het, ontwikkel L4 tot L5, wat in die bloed oorgaan.
L5 as die vorm van volwasse hartwurm dring die hart en pulmonale arteries binne waar 5~7 maande later hartwurms insekte lê.
Behandeling
Die infeksie van hartwurms word in die meeste gevalle suksesvol genees. Om alle hartwurms uit te skakel, is die gebruik van medisyne die beste manier. Vroeë opsporing van die hartwurms verhoog die sukseskoers van die behandeling. In die laat stadium van infeksie kan komplikasies egter voorkom, wat die behandeling moeiliker maak.
Inligting
Die bakterie Anaplasma phagocytophilum (voorheen Ehrilichia phagocytophila) kan infeksie in verskeie dierspesies, insluitend mense, veroorsaak. Die siekte in mak herkouers word ook bosluisgedraagde koors (TBF) genoem en is al vir ten minste 200 jaar bekend. Bakterieë van die familie Anaplasmataceae is gram-negatiewe, nie-beweeglike, kokkoïede tot ellipsoïde organismes, wat wissel in grootte van 0.2 tot 2.0 um in deursnee. Hulle is verpligte aërobe, sonder 'n glikolitiese pad, en almal is verpligte intrasellulêre parasiete. Alle spesies in die genus Anaplasma bewoon membraangevoerde vakuole in onvolwasse of volwasse hematopoïetiese selle van soogdiergasheer. 'n Fagocytophilum infekteer neutrofiele en die term granulositotropies verwys na besmette neutrofiele. Selde organismes is in eosinofiele gevind.
Anaplasma fagositofilum
Simptome
Algemene kliniese tekens van honde-anaplasmose sluit in hoë koors, lusteloosheid, depressie en poliartritis. Neurologiese tekens (ataksie, aanvalle en nekpyn) kan ook gesien word. Anaplasma phagocytophilum-infeksie is selde noodlottig tensy dit deur ander infeksies gekompliseer word. Direkte verliese, verlammende toestande en produksieverliese is by lammers waargeneem. Aborsie en verswakte spermatogenese by skape en beeste is aangeteken. Die erns van die infeksie word beïnvloed deur verskeie faktore, soos die betrokke variante van Anaplasma phagocytophilum, ander patogene, ouderdom, immuunstatus en toestand van die gasheer, en faktore soos klimaat en bestuur. Daar moet genoem word dat kliniese manifestasies by mense wissel van 'n ligte selfbeperkende griepagtige siekte tot 'n lewensbedreigende infeksie. Die meeste menslike infeksies lei egter waarskynlik tot minimale of geen kliniese manifestasies nie.
Oordrag
Anaplasma phagocytophilum word deur ixodid-bosluise oorgedra. In die Verenigde State is die hoofvektore Ixodes scapularis en Ixodes pacificus, terwyl Ixode ricinus die belangrikste eksofiele vektor in Europa is. Anaplasma phagocytophilum word transstadiaal deur hierdie vektorbosluise oorgedra, en daar is geen bewyse van transovariale oordrag nie. Die meeste studies tot op hede wat die belangrikheid van soogdiergashere van A. phagocytophilum en sy bosluisvektore ondersoek het, het op knaagdiere gefokus, maar hierdie organisme het 'n wye soogdiergasheerreeks wat mak katte, honde, skape, koeie en perde infekteer.
Diagnose
Indirekte immunofluoresensie-toets is die hooftoets wat gebruik word om infeksie op te spoor. Die akute en herstellende fase serummonsters kan geëvalueer word om te soek na 'n viervoudige verandering in teenliggaamtiter teen Anaplasma phagocytophilum. Intrasellulêre insluitsels (morulea) word in granulosiete op Wright- of Gimsa-gekleurde bloedsmere gevisualiseer. Polimerase-kettingreaksie (PCR)-metodes word gebruik om Anaplasma phagocytophilum-DNS op te spoor.
Voorkoming
Geen entstof is beskikbaar om Anaplasma phagocytophilum-infeksie te voorkom nie. Voorkoming berus op die vermyding van blootstelling aan die bosluisvektor (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus en Ixode ricinus) van lente tot herfs, die profilaktiese gebruik van anti-akarisiede, en die profilaktiese gebruik van doksisiklien of tetrasiklien wanneer Ixodes scapularis-, Ixodes pacificus- en Ixode ricinus-bosluisendemiese streke besoek word.
Inligting
Ehrlichia canis is 'n klein, staafvormige parasiet wat deur die bruin hondebosluis, Rhipicephalus sanguineus, oorgedra word. E. canis is die oorsaak van klassieke ehrlichiose by honde. Honde kan deur verskeie Ehrlichia spp. besmet word, maar die mees algemene een wat honde-ehrlichiose veroorsaak, is E. canis.
Dit is nou bekend dat E. canis oor die hele Verenigde State, Europa, Suid-Amerika, Asië en die Middellandse See versprei het.
Besmette honde wat nie behandel word nie, kan jare lank asimptomatiese draers van die siekte word en uiteindelik sterf as gevolg van massiewe bloeding.
Simptome
Ehrlichia canis-infeksie by honde word in 3 stadiums verdeel;
AKUTE FASE: Dit is gewoonlik 'n baie ligte fase. Die hond sal lusteloos wees, geen kos hê nie, en kan vergrote limfkliere hê. Daar kan ook koors wees, maar hierdie fase maak selde 'n hond dood. Die meeste maak die organisme op hul eie skoon, maar sommige sal na die volgende fase oorgaan.
SUBKLINIESE FASE: In hierdie fase lyk die hond normaal. Die organisme het in die milt vasgevang en kruip in wese daar weg.
CHRONIESE FASE: In hierdie fase word die hond weer siek. Tot 60% van honde wat met E. canis besmet is, sal abnormale bloeding hê as gevolg van verminderde bloedplaatjies. Diep inflammasie in die oë, genaamd "uveïtis", kan voorkom as gevolg van die langtermyn immuunstimulasie. Neurologiese effekte kan ook gesien word.
Diagnose en behandeling
Definitiewe diagnose van Ehrlichia canis vereis visualisering van morula binne monosiete op sitologie, opsporing van E. canis-serumteenliggaampies met die indirekte immunofluoresensie-teenliggaamtoets (IFA), polimerase-kettingreaksie (PCR) amplifikasie, en/of gel-blotting (Westerse immunoblotting).
Die hoofvoorkoming van honde-ehrlichiose is bosluisbeheer. Die middel van keuse vir behandeling vir alle vorme van ehrlichiose is doksisiklien vir ten minste een maand. Daar behoort dramatiese kliniese verbetering te wees binne 24-48 uur na die aanvang van behandeling by honde met akute fase of ligte chroniese fase siekte. Gedurende hierdie tyd begin plaatjietellings toeneem en behoort dit binne 14 dae na die aanvang van behandeling normaal te wees.
Na infeksie is dit moontlik om weer besmet te raak; immuniteit hou nie stand na 'n vorige infeksie nie.
Voorkoming
Die beste voorkoming van ehrlichiose is om honde vry van bosluise te hou. Dit moet insluit om die vel daagliks vir bosluise te kontroleer en honde met bosluisbeheer te behandel. Aangesien bosluise ander verwoestende siektes dra, soos Lyme-siekte, anaplasmose en Rocky Mountain-gevlekte koors, is dit belangrik om honde bosluisvry te hou.
