Produkte
Lifecosm Anaplasma Ab Vinnige Toetsstel
Anaplasma Phagocytophilum Ab Toetsstel
| Anaplasma Phagocytophilum Ab Toetsstel | |
| Katalogusnommer | RC-CF26 |
| Opsomming | Opsporing van spesifieke teenliggaampies van Anaplasmabinne 10 minute |
| Beginsel | Eenstap-immunochromatografiese toets |
| Opsporingsteikens | Anaplasma-teenliggaampies |
| Voorbeeld | Honde se volbloed, serum of plasma |
| Leestyd | 5~ 10 minute |
| Sensitiwiteit | 100.0% teenoor IFA |
| Spesifisiteit | 100.0% teenoor IFA |
| Deteksielimiet | IFA-titer 1/16 |
| Hoeveelheid | 1 boks (stel) = 10 toestelle (Individuele verpakking) |
| Inhoud | Toetsstel, bufferbottel en weggooibare druppelaars |
|
Versigtigheid | Gebruik binne 10 minute na openingGebruik die gepaste hoeveelheid monster (0.01 ml van 'n drupper) Gebruik na 15~30 minute by kamertemperatuur indien dit onder koue toestande gestoor word. Beskou die toetsuitslae as ongeldig na 10 minute |
Inligting
Die bakterie Anaplasma phagocytophilum (voorheen Ehrilichia phagocytophila) kan infeksie in verskeie dierspesies, insluitend mense, veroorsaak. Die siekte in mak herkouers word ook bosluisgedraagde koors (TBF) genoem en is al vir ten minste 200 jaar bekend. Bakterieë van die familie Anaplasmataceae is gram-negatiewe, nie-beweeglike, kokkoïede tot ellipsoïde organismes, wat wissel in grootte van 0.2 tot 2.0 um in deursnee. Hulle is verpligte aërobe, sonder 'n glikolitiese pad, en almal is verpligte intrasellulêre parasiete. Alle spesies in die genus Anaplasma bewoon membraangevoerde vakuole in onvolwasse of volwasse hematopoïetiese selle van soogdiergasheer. 'n Fagocytophilum infekteer neutrofiele en die term granulositotropies verwys na besmette neutrofiele. Selde organismes is in eosinofiele gevind.
Anaplasma fagositofilum
Simptome
Algemene kliniese tekens van honde-anaplasmose sluit in hoë koors, lusteloosheid, depressie en poliartritis. Neurologiese tekens (ataksie, aanvalle en nekpyn) kan ook gesien word. Anaplasma phagocytophilum-infeksie is selde noodlottig tensy dit deur ander infeksies gekompliseer word. Direkte verliese, verlammende toestande en produksieverliese is by lammers waargeneem. Aborsie en verswakte spermatogenese by skape en beeste is aangeteken. Die erns van die infeksie word beïnvloed deur verskeie faktore, soos die betrokke variante van Anaplasma phagocytophilum, ander patogene, ouderdom, immuunstatus en toestand van die gasheer, en faktore soos klimaat en bestuur. Daar moet genoem word dat kliniese manifestasies by mense wissel van 'n ligte selfbeperkende griepagtige siekte tot 'n lewensbedreigende infeksie. Die meeste menslike infeksies lei egter waarskynlik tot minimale of geen kliniese manifestasies nie.
Oordrag
Anaplasma phagocytophilum word deur ixodid-bosluise oorgedra. In die Verenigde State is die hoofvektore Ixodes scapularis en Ixodes pacificus, terwyl Ixode ricinus die belangrikste eksofiele vektor in Europa is. Anaplasma phagocytophilum word transstadiaal deur hierdie vektorbosluise oorgedra, en daar is geen bewyse van transovariale oordrag nie. Die meeste studies tot op hede wat die belangrikheid van soogdiergashere van A. phagocytophilum en sy bosluisvektore ondersoek het, het op knaagdiere gefokus, maar hierdie organisme het 'n wye soogdiergasheerreeks wat mak katte, honde, skape, koeie en perde infekteer.
Diagnose
Indirekte immunofluoresensie-toets is die hooftoets wat gebruik word om infeksie op te spoor. Die akute en herstellende fase serummonsters kan geëvalueer word om te soek na 'n viervoudige verandering in teenliggaamtiter teen Anaplasma phagocytophilum. Intrasellulêre insluitsels (morulea) word in granulosiete op Wright- of Gimsa-gekleurde bloedsmere gevisualiseer. Polimerase-kettingreaksie (PCR)-metodes word gebruik om Anaplasma phagocytophilum-DNS op te spoor.
Voorkoming
Geen entstof is beskikbaar om Anaplasma phagocytophilum-infeksie te voorkom nie. Voorkoming berus op die vermyding van blootstelling aan die bosluisvektor (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus en Ixode ricinus) van lente tot herfs, die profilaktiese gebruik van anti-akarisiede, en die profilaktiese gebruik van doksisiklien of tetrasiklien wanneer Ixodes scapularis-, Ixodes pacificus- en Ixode ricinus-bosluisendemiese streke besoek word.
